Alle berichten van Theo

Riva del Garda

Gisteren hadden we bovenop de berg uitzicht op het Gardameer. Vandaag gaan we daar een kijkje nemen, een ritje van 15 minuten. In het centrum van Riva del Garda kan je gewoon gratis parkeren. We vertrouwen dat natuurlijk niet, de woekerprijzen in Nederland gewend, maar het blijkt echt zo te zijn.

Riva del Garda is een leuk plaatsje en we beginnen gelijk al met een ruïne van een Romeins badhuis. Die hebben we wel eens mooier gezien. Er zijn veel smalle straatjes en dat maakt het leuk om door heen te wandelen.

De winkels blijven hier ook gewoon open na de lunch. Het is dan ook een stuk drukker dan in Arco. Er worden nog een paar leuke aanbiedingen gevonden, alleen het passen is altijd zo’n gedoe. Maar met de verkeerde pasvorm naar huis gaan is ook geen optie.
Je gaat niet even snel terug om te ruilen.

We zitten hier aan de noordkant van het Gardameer. Er zijn ook veel rondvaarten maar die laten we voor wat ze zijn. Ook hier zijn er weer mooi onderhouden parken. Je kan merken dat je in het rijkere noorden van Italië zit.

Aan alles komt een eind, zo ook aan ons verblijf in Arco en aan het zonnige weer.
In de late middag begint het zowaar te regenen met in de verte een onweersklap.
Het is ons prima bevallen in deze streek. Morgen gaan we weer een stuk dieper Italië in op weg naar Siena.

Arco en omgeving

We beginnen weer een beetje in ons vakantie ritme te komen. Proberen een beetje uit te slapen, de ’s nachts opgelopen muggenbeten tellen, broodjes halen en dan lekker uitgebreid ontbijten. Het weer is dusdanig mooi dat we telkens op het balkon kunnen zitten.

Er zijn voor zover we kunnen ontdekken 2 redelijk grote supermarkten in Arco. Beide binnen schoots afstand van het appartement.

Een paar zaken vallen ons op. Men houdt hier erg veel van honden en de voordeur zou niet misstaan in een bankfiliaal. Van criminaliteit hebben we echter gelukkig nog niet veel gemerkt.

Op het balkon hebben we uitzicht op Castello di Arco. Je kan via een verhard pad naar boven  wandelen. Als we in het centrum aankomen blijkt er een markt te zijn dus dan ben je de vrouw in het gezelschap kwijt. Shirts van Juventus en dan met name Ronaldo zijn hier erg populair.

Het is wel leuk om te zien hoe de markt afgebroken wordt , want anders dan in Nederland hebben ze hier geen kramen.
Alles is gecentreerd rondom busjes, dus na afloop de handelswaar weer inpakken, de soms forse overkapping automatisch naar binnen draaien op het dak van de bus en weer op weg naar huis.

We komen nu ook een routebord tegen wat al die mountain bikers hier verklaart.

Met enige vertraging beginnen we dus aan de beklimming. Het is een steile, af en toe zeer steile, beklimming tussen de olijfbomen door. De route staat duidelijk aangegeven, kan niet misgaan. Om tot het laatste stuk en de ruïne toegang te krijgen moet je een toegangsbewijs aanschaffen. We tikken €3,50 pp af en klimmen verder.


Over het uitzicht mogen we niet klagen. In de bergen wil nog wel eens nevel hangen maar nu is de lucht bijna helder. Vanaf de top lopen we langs een andere route weer naar beneden, maar niet voordat we een terrasje onderaan Castello di Arco gepakt hebben.
Het begint een beetje te waaien en dat is eigenlijk wel lekker.
We komen uiteindelijk op het dorpsplein weer terug in het centrum. Nog even langs de supermarkt voor wat boodschappen en daarna weer lekker hangen op het balkon.

Arco Trentino

Vandaag gaan we ons een beetje oriënteren. Nu het licht is zien we in waar we beland zijn.
Het appartement is erg mooi, evenals het uitzicht vanaf het balkon. We krijgen een appje van Erica. Ze gaat vandaag pane alle olive / olijfbrood bakken voor de familia en zal vanmiddag voor ons ook een mandje voor de deur zetten.

Als we ’s middags Arco gaan verkennen vallen we erg op zonder fiets. Het is een en al mountainbiker wat er voorbij komt. Waarschijnlijk is Arco een soort tussenstop op een fietsroute. Arco blijkt een mooie plaats, groter dan verwacht. Er zijn veel mooie tuinen en een bomenpark met veel uitheemse bomen. Deze boomsoorten zijn dus door menselijke tussenkomst hier terecht gekomen. De winkeltjes zijn allemaal gesloten tot 15:30. De horeca doet echter goede zaken. De fietsers verbruiken waarschijnlijk zoveel energie dat ze bijna allemaal aan de gelato gaan.

Wij houden het vooralsnog bij een kopje koffie.

In de supermarkt schaffen we een wcd adapter aan want die blijken we thuis te hebben gelaten. In het appartement zitten drie soorten wandcontactdozen, en 2 soorten kunnen we nu niet gebruiken. We gaan daarna lekker wat lezen op het balkon.
Tegen het vallen van de avond wemelt het ineens van de insecten waardoor we even naar binnen vluchten. Kunnen we mooi even facetimen met Lars. Die zit net te eten. Met de zon verdwijnen ook de muggen dus kunnen we weer naar buiten.

’s Nachts komen we er achter dat niet alle muggen vertrokken zijn.

file file rallentare

Andere jaren hadden we vaak mazzel met het verkeer. De file’s stonden meestal in de andere rijrichting, maar vandaag lopen we het op. De route wordt voortdurend aangepast door flinke opstoppingen. Uiteindelijk passeren we de grens met Oostenrijk en rijdt het eindelijk wat beter door. We maken ook onze eerste stop voor een bakkie koffie. Bij de grens in Duitsland was het zo druk dat ik dubbel geparkeerd heb op de rijbaan bij de raststätte om een vignet voor Oostenrijk aan te schaffen. Er staan dan ook mega veel vrachtwagens geparkeerd overal. Dat komt natuurlijk omdat het zondag is, die mogen nu niet rijden.
De koffie in Duitsland hebben we daar dus maar laten zitten. We kunnen lekker doorrijden in Oostenrijk maar aan de grens met Italië op de Brennerpas is het weer raak en rijden we tergend langzaam richting Italië.

Onze geschatte aankomsttijd gaan we zo niet redden we bellen maar met Erica in Arco.
Het probleem is nu wel dat ik geen Italiaans spreek en Erica spreekt geen Engels of Duits.

Als we met 4 ½ uur vertraging om 19:35 aankomen in Arco is er geen Erica aanwezig om de sleutel te overhandigen. Gelukkig woont ze dichtbij dus na een belletje komt ze aansnellen. Het is een prachtig, nagenoeg nieuw appartement.

Erica is een bijzonder gastvrije gastvrouw. De koelkast staat vol met lekkers.

Omdat het al laat is gaan we eerst een restaurant opzoeken om wat eten want daar zijn we nog niet aan toe gekomen. Erica heeft een goede tip en 5 minuten later zitten we aan tafel bij ristorante al Fiume.
Na een pittige reis kan onze vakantie beginnen.

Op weg naar la dolce vita

We vertrekken bijtijds want we hebben een lange reis voor de boeg.
Op weg naar Italië hebben we weer voor Stuttgart gekozen als tussenstop.
De reis gaat zeer voorspoedig tot bij onze laatste afslag op de autobahn, want daar ligt alweer alles open.

Het kost daarom enige moeite om ons hotel in het centrum te vinden.
Om 14:35 checken we in bij het Park Inn by Radisson Stuttgart.
Het is weer een mooi hotel. Eerst even wat goedkope drogisterij artikelen inslaan bij DM, ligt toevallig naast het hotel, en daarna de stad in.
Vorige keer waren we op zondag in Stuttgart, op zaterdag bruist deze stad nog meer.
We treffen het want momenteel is er in het centrum das Weindorf 2018 gaande.
Het staat vol met kramen waar producten uit de streek worden gepresenteerd.

Het toeval wil dat er ook de nodige voetbal supporters over de markt lopen, maar het blijft rustig. Bayern München speelt vanavond tegen VFB Stuttgart en de supporters lopen hier gewoon door elkaar. Als we dorstig worden gaan we op een terras zitten om een lekker biertje te scoren.

Er zijn weer de nodige demonstraties gaande, dus er is nogal wat politie op de been.
Het is erg druk in de stad en tot onze verrassing zien we hier ook een koopgoot net als in Rotterdam. Omdat we vanmorgen erg vroeg op waren maken we het niet te laat.

We sluiten de avond af bij Brauhaus Calwer Eck waar we ook nog VFB Stuttgart-Bayern München op een groot scherm kunnen bekijken. Ook hier zitten de nodige Bayern supporters want er wordt alleen maar voor de club van Arjan Robben gejuicht.

Évian-les-Bainso

Even denken we dat we in San Francisco rijden. Voor ons zien we water en steile hellingen tot wel 10% naar beneden. Maar we zijn in Frankrijk en op weg naar Évian-les-Bains. Bekend van onder meer het watertje. De straatjes zijn bochtig en krap maar uiteindelijk parkeren we in de Charles de Gaulle garage in het centrum. De Gaulle, hoe komt die hier terecht?

Het blijkt dat in Évian-les-Bains de onafhankelijk van Algerije, een voormalige Franse kolonie, hier getekend is. Al snel bereiken we lac Léman, bij ons beter bekend als het meer van Geneve.

Het is wederom schitterend weer. Wat dat betreft hebben we het deze vakantie enorm getroffen. Langs het meer is het een drukte van belang. Dit weekend is er alweer een Grand Prix van Frankrijk. Ditmaal voor de speedboten in het F1H2O UIM World Championship. Er is een gedeelte waar je niet mag komen, de zogenaamde dry pit, maar hier staan volgens mij vooral de grote jongens.
Verderop staat men gewoon op een parkeerplaats de boten voor te bereiden en daar kan je zo omheen lopen. Wel een erg kleine cockpit. Ik zou er niet inpassen.

We komen bij een zeilschool voor kids. Hier gaan we even op een bankje zitten. Dat is wel een leuk schouwspel. De bootjes worden per 5 naar buiten gesleept. De kinderen moeten dan zelf terug zeilen naar de kade.
Ook liggen er voor vele $ / € schepen voor anker in de haven. Dat is voor de gewone man niet te betalen, wel leuk om een keer te bewonderen. De veerboot naar Zwitserland legt hier ook aan.

Als we de auto weer pakken en verder rijden langs het meer zien we ook diverse kleine stranden. Het is hier erg mooi. We sturen weer richting Zwitserland en komen door Torrent. Wel geinig zo’n plaatsnaam. Benieuwd of ze hier een beetje kunnen downloaden 😊 Volgens mij ligt zoiets nogal gevoelig in Frankrijk. We maken nog even een wandeling door Sion, maar dat houden we al snel voor gezien. Het is erg stil op straat en erg warm. Even denk ik dat het door de WK komt, maar Zwitserland heeft gisteren al gespeeld. ’s Avonds lekker gegeten op ons terras van zondag. Er was nu wel food en het terras zat lekker vol. Morgen alweer de laatste dag. Dan laten we de auto staan want zaterdag zitten we daar op weg naar huis weer lang genoeg in.

Route fermée

Als je in de bergen zit is het altijd leuk om even wat colletjes mee te pakken. We hebben geen fiets bij ons dus doen we het maar met de auto 😊 Als eerste komen aan op de Col du Corbier. Die is niet zo hoog, slechts 1230 meter.
We rijden door naar Morzine. Dat is een leuk plaatsje dus daar parkeren we de auto en gaan een stukje wandelen. Ook hier is het elektrisch fietsen doorgedrongen. Men verhuurt hier zelfs mountain bikes met hulpmotor en batterij.
Als we weer verder gaan naar de Col de Joux Plane is de weg afgesloten. Dat is wel balen want bovenop deze col heb je een prachtig uitzicht op de Mont Blanc. Je rijd ook niet even snel om. Dan maar naar de Col de Joux Verte. Ook een mooi uitzicht. Maar ook hier staat er een wegafsluiting. Als we daarna voor de 3e keer een afsluiting tegenkomen zijn we het zat en keren om.
We gaan terug naar La Chapelle d ’Abondance.

Zwitserland

We gaan er vandaag een delicatesse dagje van maken. Ons appartement ligt vlakbij de grens met Zwitserland dus gaan we vandaag naar de oudste chocolade fabriek van Zwitserland.
Eerst moeten we natuurlijk de grens over en daar krijg ik een vraag over het ontbreken van het vignet op mijn raam. Dat moeten we nog aanschaffen. We krijgen te horen dat bij het volgende tankstation vignetten verkrijgbaar zijn en we voor we de snelweg opdraaien er een op het raam moeten plakken. Maar dat wisten we natuurlijk al, we hebben zo lang gewacht omdat het nu goedkoper is dan bij de ANWB.
Onderweg genieten we van het prachtige uitzicht op het meer van Geneve en van het landschap van het kanton Fribourg. Al snel bereiken we Maison Cailler in Broc.

Daar boeken we een rondleiding en horen we hoe chocolade in ons bestaan gekomen is. Je mag overal aan voelen, ruiken en proeven. Men geeft aan dat bij Cailler als enige fabriek gebruik gemaakt wordt van verse melk. Andere fabrikanten gebruiken melkpoeder. Ook schijnt men te kunnen proeven aan de melk in welk seizoen men zit. Er zit smaakverschil tussen de melk in het voorjaar en de herfst.

We zien bij de 1e productielijn hoe pralinevulling in de chocolade gestopt wordt. Aan het eind van de lijn mogen we weer proeven. Zo lopen we richting einde rondleiding en daar staan dan alle soorten chocolade uitgestald op schalen. Ook hier mogen we weer toeslaan. Erg lekker allemaal. Voorlopig hoeven wij geen chocolade meer.

We rijden naar het even verderop gelegen Gruyère, bekend van de kaas.
Eerst wandelen we door het dorp met bijbehorend kasteel. Er is ook een alien museum. Daarna gaan we naar de fabriek. We zijn te laat voor de rondleiding maar er is nog genoeg te zien. Twee maal per dag wordt er verse melk afgeleverd waar de kaasmakers dan zo’n 48 kazen van maken. De fabriek is uitgerust met 4 x 4800 liter vaten en een kelder waar ongeveer 7000 kazen liggen  te rijpen.  Het draaien van de kazen gebeurt met behulp van een robot. Uiteraard kunnen we hier ook weer proeven. Er is ook nog een restaurant waar je typische kaas gerechten kan bestellen. Wij hebben daar geen plek meer voor.

La Chapelle-d’Abondance

Zondag hebben we weer rustig aan gedaan. Er viel ook niet veel te doen hier want bijna alles is gesloten op zondag. Dat komt goed uit want dan kan ik mooi naar de Formule 1 kijken. De laptop aangesloten op de tv en via Ziggo gewoon naar de nederlandse versie gekeken inclusief voor en nabeschouwing.  De Franse taal is voor mij abacadabra daar kan ik niet veel mee. Had ik nu vroeger toch maar wat beter opgelet op school. Els gaat lekker zitten lezen op het balkon en ik heb me prima vermaakt met een aardige race.
We lopen na afloop het dorp in om wat te gaan eten. Als we een leuk terras uitgezocht hebben komt de ober met de mededeling No food today. Als we teruglopen om wat anders te zoeken komen we een pizza kiosk tegen. Dat is een soort take away snackbar maar je kan er niet zitten. We bestellen 2 pizza’s en we wachten  op de bereiding. Dat is wel apart geloof ik want normaal gesproken bel je en kom je ze na een telefoontje ophalen.

Van de bossen naar de bergen

Zaterdag willen we op tijd vertrekken, maar de receptie is nog gesloten. Inge is naar de bakker en komt tegen 8:30 aanrijden. We nemen afscheid en gaan dus een half uurtje later dan gepland op weg naar de Haute Savoie. Dat ligt onder het meer van Geneve tegen de Zwitserse grens aan. We hebben een appartement gehuurd in La Chapelle-d’Abondance.
Mooie plaatsnamen hebben ze hier. Onderweg is het weer regelmatig tol aftikken. Dat begint intussen behoorlijk op te lopen. We zitten al op €110,- en dan komt daar straks ook nog een vignet voor Zwitserland bij. Toch wel iets om rekening mee te houden.
We zien ook nog twee trailers van Red Bull en Pirelli richting zuid Frankrijk rijden. Daar is dit weekend de Formule 1 GP.
Het gaat allemaal weer zeer voorspoedig en rijden vlak onder de Zwitserse grens langs het meer van Geneve. Mooi uitzicht maar daarna is het wel even opletten. De route welke we willen nemen is afgesloten en we moeten omrijden. Tom Tom en Octavia routeplanner geven tegengestelde adviezen. We gebruiken daarom Google Maps op de telefoon om de route verder te bepalen en om 16:20 checken we in bij Mont Blanc Alpine Estate. Dat is een luxe appartementen complex. We hebben al eerder gehuurd bij dit bedrijf. En ook nu blijkt het weer goed voor elkaar te zijn.  We hebben uitzicht op de berghelling en beschikken over een balkon. De weers vooruitzichten zijn ook weer goed te noemen. We zitten hier wel op ruim 1000 meter dus de temperatuur is wel  zo’n 10 graden lager hier. Voor sluitingstijd besluiten we nog even snel wat boodschappen in te slaan bij de InterMarche in het dorp.