Categoriearchief: Amerika 2006

Coast to coast 2006

 

Omdat de reis in 2003 ons zo goed bevallen is, ontstond het idee om weer een coast to coast reis te maken maar dan in het noorden van de USA.

Eerst alle wensen op een rijtje zetten, vakantiedagen plannen bij de baas en dan puzzelen. We kiezen ervoor om alles zelf te regelen, dus we schakelen geen reisbureau in.
Als je in 3 weken een dergelijk reis wil maken is enig plannen wel noodzaak.
Omdat er zoveel te zien is op zo’n lange route moeten we keuzes maken.

Hoe gaat de reis eruit zien? We starten op vrijdag 6 oktober in Boston, halen de auto gelijk op en gaan dan zondag op pad. De reis voert ons dan naar Niagara Falls en onderweg hopen we te genieten van de mooie herfstkleuren van New England.
Na de watervallen gaan we via Canada richting Michigan en Illinois. Uiteraard brengen we een bezoek aan Chicago. Als we verder reizen in westelijke richting komen we
bij Mount Rushmore.

Daarna maken we een omtrekkende beweging want we willen nog een keer naar Moab. We zijn daar in 2001 geweest, maar door de hoge temperatuur en de beperkte tijd zijn we er toen niet aan toe gekomen om Delicate Arch van dichtbij te bewonderen.
Daar moet het nu maar van komen.

Omdat we dan toch in de buurt zijn gaan we via Page en Bryce canyon weer naar het noordwesten.De reis voert ons dan richting Seattle alwaar we een onder ander bezoek willen brengen aan de Boeing fabrieken.
We hebben er erg veel zin in, en zijn erg benieuwd wat dit gedeelte van de States te bieden heeft.

Vandaag is het is zover, we gaan. Els zet ons af op het station in een zeer regenachtig Schagen. In Amsterdam voegt Peter zich bij ons in de trein. Hij gaat ons uitzwaaien op Schiphol, ook alvast om een beetje sfeer te proeven, want over een week gaat hij richting Cuba. Carla en Bert zitten op dit moment in Tibet, dus de familie is weer aardig verspreid over de blauwe planeet.

We vliegen met Northwest Airlines rechtstreeks naar Boston. Met een ½ uurtje vertraging
(er stond nog een pallet bagage te wachten) maakt de Airbus A 33 zich los van de E pier en doordat de Kaagbaan gebruikt wordt hangen we redelijk snel in de lucht.
We hebben uitstekende plaatsen bij de nooduitgang dus onbeperkte beenruimte.

Een kwartier eerder dan gepland landen we in een droog maar fris Boston.
We nemen de shuttle naar Alamo en stappen over in een Chervolet Impala.
De auto is voorzien van maar liefst drie 12 volt adapters, dat is wel handig want we hebben nogal wat stroomverbruikers mee. De PDA om het raam geplakt en met behulp van TomTom op weg naar het Hampton Inn hotel in Woburn.

Na 30 minuten arriveren we bij onze eerste bestemming. We hebben een mooie ruime kamer op de 5e etage. Het is inmiddels avond dus we gaan naar de Mall aan de overkant om wat te eten. Om 22:30 gaan we naar bed. Het is een lange dag geweest.

Boston

We zijn redelijk op tijd wakker en na het ontbijt gaan we naar het John F. Kennedy museum.
De tour begint met een film over de jeugd van Kennedy en loopt door tot aan de nominatie voor de presidentsverkiezingen van 1960. Na het verlaten van de filmzaal gaat de expositie verder waar de film is gestopt. De bezoeker krijgt zo een indruk van de bewogen zestiger jaren. Kennedy is van januari 1961 tot november 1963 de 35e president van de U.S.A. geweest en heeft in die korte tijd geschiedenis geschreven.

Als we na afloop weer met de auto naar Boston gaan is het weer opletten want de kaart van TomTom heeft geen rekening gehouden met de tunnels onder Boston.
De binnenstad is compleet op de schop gegaan in verband met het ondergronds gaan van de I93. Aan de kale strook door de stad is goed te zien waar de dubbeldeks snelweg heeft gelopen. We vinden niet zo snel een parkeergarage dus besluiten door te rijden naar de wijk Cambridge. Vorig jaar ben ik daar met Jennifer geweest, dus weet ik een gratis parkeerplek. We parkeren de auto bij een winkelcentrum en gaan met
de T (openbaar vervoer) naar downtown.

In het centrum bij city hall is een automobiel show gaande. Een selectie van de mooiste klassiekers staat opgesteld in het zonnetje. We hebben zoiets al eens gezien in Texas, maar op deze show staan meer auto’s. De een glimt nog meer dan de ander; zelfs de motoren en uitlaten van sommige auto’s zijn verchroomd. Er staan ook spiegels naast de auto zodat je de onderkant goed kan bekijken. We lopen door naar Faneuil Hall.
Het is erg druk en er treden veel straatartiesten op. Vooral het koppel met de yoyo’s brengen een leuke show. We brengen ook nog een bezoek aan Cheers maar doordat het erg druk is laten we het biertje schieten. Al met al vliegt de dag voorbij en voor we het weten zijn we weer op weg naar het hotel.

Als we ’s avonds in het restaurant een biertje bestellen heeft Bas weer problemen.
Hij ziet er jong uit voor zijn leeftijd want een dubbele legitimatie is nodig om te bewijzen dat hij ouder dan 21 is.

Boston – Niagara Falls

Vandaag hebben we een lange rit voor de boeg. Het voordeel is dat we nu om beurten sturen. We gaan vandaag naar Canada. Maar eerst bellen we even met het thuisfront.

Dit doen we via Skype. Bellen kost 0,017 cent/minuut dus dat is nagenoeg gratis. Probleem is alleen dat regelmatig de verbinding wordt verbroken. We hebben nu geen tijd om de oorzaak te achterhalen. We gaan ontbijten, uitchecken en op weg.

Het is een mooie rit door de bossen van New England. Het is momenteel Indian Summer in de omgeving dus kunnen we de mooie herfstkleuren uitvoerig bewonderen.

De rit gaat voorspoedig, ondanks problemen met de gps ontvanger.
We blijven nagenoeg de hele rit op de I90.

Bij de grens met Canada staat een aardige rij auto’s te wachten dus het duurt even voor we aan de beurt zijn. Het wachten wordt beloond met een bijzonder vriendelijke dame die ons doorstuurt naar het kantoor om een stempel in het paspoort te laten zetten.
Daar kunnen de collega’s aan de andere kant een voorbeeld aan nemen.

We komen aan in Niagara Falls en checken in bij het hotel. We brengen de spullen op de kamer en gaan gelijk naar de watervallen.
Het is al 6 uur en we willen voor de duisternis nog wat foto’s maken.

Weer terug in New York State

Als we opstaan is het mooi weer, maar een half uurtje later hangt er een grote nevel over Niagara Falls. We gaan nog even kijken maar de watervallen zijn niet te zien.
Geen mooie foto’s meer te maken dus. We pakken de auto en rijden naar de grensovergang midden in de stad. Natuurlijk werd er aangesloten in de verkeerde rij want aan alle kanten werd er doorgereden. Niet bij gate 2 want de dame hier had er zin in.
Als we eindelijk aan de beurt zijn denken we met weemoed aan de dame van de Canadese douane.

We rijden de USA weer in en gaan richting het zuidwesten van New York State.
Er moet getankt worden maar dat is niet zo erg als je maar 32 eurocent per liter moet betalen.
Helaas heeft de gps het nu echt begeven. Later blijkt dat het defecte onderdeel niet verkocht wordt in de grootste economie van de wereld. Dat wordt dus weer ouderwets op de kaart navigeren. Het eerste stuk rijden we over de snelweg maar al snel toeren we over locale wegen. Zo zie je meer van de omgeving.

Na een mooie rit besluiten we op tijd een motel te zoeken. We komen terecht in Erie Pennsylvania. Het Quality Inn heeft een kamer beschikbaar en we kunnen terecht voor coupon prijs. We blijven hollanders dus als we geld kunnen besparen zullen we dat niet laten. ’s Avonds eten we bij Norma’s authentic home style cooking.
Dat kunnen we lopend af want dat is in het hotel. Kunnen we een lekker biertje nemen.
Morgen rijden we door richting Michigan.

Holland – Michigan

We zijn vandaag in Holland dat in het westen van de staat Michigan ligt.
Deze stad is in 1846 gesticht door een groep emigranten uit Nederland.
Velen gingen in die tijd hun geluk zoeken aan de overkant van de grote plas.
De leider van de ongeveer 60 emigranten heette Van Raalte, een naam die we vandaag regelmatig tegenkwamen in Holland. Er is ook een Van Raalte farm die je kan bezoeken waar binnenkort met Thanksgiving een groot diner wordt gegeven.

Bij ons hotel om de hoek is het Dutch Village themapark. Dit is het beste te vergelijken met een soort mini Marken. Het is hier een en al molens, tulpen en klompen wat de klok slaat. Er staat ook een 250 jaar oude nog steeds werkende windmolen. In 1964 is deze originele molen in Nederland gedemonteerd en hier weer in elkaar gezet.
Verder is er een ambachtelijke Delftsblauw fabriek.

In deze tijd van het jaar is het rustig met toeristen. Zij zijn er vooral tijdens het voorjaar wanneer de tulpenvelden in bloei staan. Jaarlijks komen er ruim 2 miljoen bezoekers naar Holland Michigan. In december komt zelfs Sinterklaas nog even op bezoek.
Ook is er een Holland museum waar o.a. de geschiedenis van het plaatsje wordt verteld. Al met al is het een welvarende plaats. Vooral het centrum ziet er netjes uit met tal van boetiekjes. Ons hotel hebben we weer gevonden in de Traveler discount guide die bij alle service plaza’s langs de snelweg liggen.
Echt een aanrader als je dollars wilt besparen.

Op weg naar Chicago

Als we opstaan blijkt het gedaan met het mooie weer want het regent. We gaan ontbijten in het restaurant van het hotel en checken uit via de televisie. We gaan op weg naar Illinois.
Onderweg blijkt er behoorlijk aan de weg gewerkt te worden, van A naar Beter, zullen we maar zeggen. Ondanks de werkzaamheden lopen we maar 30 minuten vertraging op. Omdat we nogal druk zijn met alle knopjes in de auto missen we een tolboot op de I 294.
We rijden over de Ipass lane en worden geflitst. Bij de volgende tolboot leggen we uit wat er gebeurt is en krijgen we een envelop mee om alsnog binnen 5 dagen de tol te betalen.

Omdat we in de buurt zijn brengen we een bezoek aan Woodstock.
Dit is niet het Woodstock van het beroemde muziekfeest uit de vorige eeuw, maar de plaats waar de film Groundhog Day met Bill Murray is opgenomen. Als we het plaatsje inrijden vragen we ons af hoe de producent deze plek gevonden heeft.
Helaas regent het nogal als we uitstappen. We besluiten daarom eerst te lunchen bij Angelo, een ouderwetse Amerikaanse diner. In de regen lopen we daarna door het plaatsje om inderdaad enkele bekende plaatsen te spotten. Daarna rijden door naar Chicago.
We checken in bij het Best Western River north en dat blijkt geen verkeerde keuze.
Het hotel ligt bijzonder centraal en je kan er gratis parkeren.

Als we de bagage gedropt hebben gaan we gelijk op pad om de stad te verkennen. Gelukkig is het gestopt met regenen. We vinden het erg rustig op straat, maar als het 5 uur is komt daar ineens verandering in. De kantoren stromen leeg en iedereen haast zich richting station. Grappig is om te zien dat veel dames sportschoenen hebben aangetrokken om snelheid te maken. We krijgen trek en belanden bij Gino’s East.

Toevallig was er een aantal dagen geleden op de travel channel een documentaire over dit restaurant. We gaan voor de traditionele deep dish pizza een specialiteit van Chicago.
We krijgen niet alles op, dus de restanten worden door serveerster Stephani in een box gedaan en krijgen we mee. We maken er een dakloze blij mee.

Chicago

Vandaag een enerverend dagje meegemaakt. Als we buiten komen is het 30 graden Farenheit en dat is in Celsius onder het vriespunt. Aan de overkant gaan we ontbijten in een diner. Het is de eerste keer dat we geen ontbijt in het hotel krijgen deze reis.
Als we weer naar buiten gaan begint het te sneeuwen.
We gaan richting Magnificent Mile niet ver van ons hotel. Op Michigan Avenue valt ons op dat er veel cameraploegen staan te wachten bij Gap.

Als we horen dat Mick Jagger, Bono en Oprah elk moment kunnen komen blijven we wachten. Het duurt even maar dan komt Oprah aanrijden met Bono naast haar in een Rode Thunderbird. We hadden een limo verwacht. Mick Jagger is er niet bij maar het zal nog wel te vroeg zijn omdat ze gisteravond een concert gegeven hebben.
Oprah maakt opnamen voor haar show van morgen en Bono maakt promotie voor Red, zijn project om fondsen te werven voor aids bestrijding. Na een kort bezoek aan Gap komen ze weer naar buiten en lopen 3 blocks verder naar de Apple store om daar een aantal speciale rode iPod Nano’s te kopen. Het is ineens dringen en ellebogen gebruiken maar we slagen erin om mooie foto’s en filmopnamen te maken. Als we omdraaien zien we Penélope Cruz lopen maar dat hebben we te laat door om foto’s te maken.

Na deze enerverende onderbreking gaan we weer verder richting Navy Pier. it gedeelte is wel heel erg toeristisch en vanwege de koude wind niet echt uitnodigend om lang rond te lopen. Met de bus gaan we daarna naar Union Station wat vlakbij de Sears Tower ligt.
We nemen een kijkje op het observatie deck van deze 442 meter hoge wolkenkrabber.
We krijgen eerst een korte film over de geschiedenis te zien en gaan daarna in luttele seconden naar de 103e etage. Het is inmiddels zonnig en droog geworden waardoor het uitzicht 30 mijl is. Hier is goed te zien dat Chicago een erg mooie stad is met zeer veel verschillende bouwstijlen.

In 1871 is er een grote brand in de stad geweest en is men vanaf nul begonnen met herbouwen. In Chicago werd de allereerste wolkenkrabber gebouwd en er zijn er veel gevolgd. De stad is daarom wereldberoemd geworden als centrum van vernieuwende architectuur. Als we weer buiten staan lopen we door de stad waarbij vooral de verhoogde metrolijnen opvallen. Men heeft blijkbaar geen zin gehad om de metro ondergronds aan te leggen. Wat we wel weten is dat de diverse loops door verschillende bedrijven gerund werden. Later zijn de bedrijven samengevoegd en is het huidige metrobedrijf gestart.

Al met al is de Loop een gezichtsbepaler voor de stad geworden net als de Chicago River met zijn vele bruggen die dwars door de stad loopt. We moeten morgen weer verder maar we komen zeker nog een keer terug in “The windy city”. Na vandaag weten we hoe de stad aan haar bijnaam komt.

Chigaco – Sioux Falls

Hit the road, dat gaan we vandaag doen. Als je reist door zo’n groot land als de USA ontkom je er niet aan om enkele reisdagen in te lassen. Hier pakken ze dan gewoon het vliegtuig zoals wij de trein nemen. Wij hebben ervoor gekozen om met de auto te gaan want dat is goedkoper en je komt op plaatsen die je anders nooit zou zien.

Bas kon het niet laten en heeft na het defect raken van de gps een TomTom aangeschaft. Wel makkelijk want dan kunnen we de verwachte aankomsttijd weer zien.
We sturen tussen de wolkenkrabbers Chicago uit naar de snelweg en belanden vrij snel op de Interstate 90. Dat is toch wel onze hoofdweg deze reis want hij loopt door tot aan Seattle. In de staat Illinois moeten we nog regelmatig stoppen om tol te betalen maar als we Wisconsin inrijden is het op de cruisecontrole en genieten van de omgeving.
Het is droog en koud met erg veel wind.

Dit gedeelte wordt wel de graanschuur van Amerika genoemd. We zien dan ook uitgestrekte mais en graanvelden. Via de staat Minnesota belanden we in South Dakota.
Ons volgende reisdoel is Rapid City, maar omdat de afstand te groot wordt voor een dag overnachten we in Sioux Falls.

We zijn belandt in een superluxe hotel, de Towne Place suites van de Marriott groep.
De kamer is erg luxe met bureaustoel en bankstel. Gelukkig is de internet verbinding hier beter dan in Chicago want daar hadden we problemen met de snelheid.
Hier kunnen we de foto’s high speed uploaden.

Sioux Falls – Grand Rapid

Onderweg komen we een bord tegen dat laat weten dat we de Mountain tijdzone inrijden.
De klok gaat weer een uur terug; het verschil met Nederland is nu 8 uur.
Dit betekent ook dat we de bergen naderen en de prairie achter ons laten.
Als we Rapid City inrijden verbazen we ons weer om de drukte in de stad. Als je op de snelweg rijdt kom je amper iemand tegen maar zodra je in een stad komt wordt het erg druk.

We brengen een bezoek aan de Walmart, waar bijna geen parkeerplek meer vrij is.
Aan de overkant ligt het motel waar we een kamer proberen te krijgen. Het lukt alweer en we raken aan de praat met de receptionist. Het blijkt dat hij zijn stamboom nagegaan is en dat zijn roots in Nederland liggen, bij de Van Zijl familie.

We droppen de bagage op de kamer en pakken de auto om naar Deadwood te gaan, een westernplaatsje iets verderop. Het stadje ziet er inderdaad uit als in het wilde westen, maar in elk gebouw staat het vol met gokkasten.
Daar hebben we nu geen zin in en we verlaten Deadwood.

Als we onderweg zijn geeft de auto het seintje dat de brandstof bijna op is, terwijl we net nog 76 mijl konden rijden op de tank. Dit lijkt wel een Déjà Vu. We zoeken met TomTom het dichtstbijzijnde tankstation op en brengen nog even een bezoek aan de Rushmore Mall.
Na het eten gaan we naar het motel om te kijken wat de 80 tv kanalen ons te bieden hebben.

Mount Rushmore NP

Vandaag hebben we de dag doorgebracht in de Black Hills National Forest.
Hier bevinden zich de rotsen van Mount Rushmore. In oktober 1927 is men hier begonnen met het uithouwen van de hoofden van George Washington, Thomas Jefferson, Theodore Roosevelt en Abraham Lincoln. Deze presidenten zijn gekozen omdat ze een belangrijke rol hebben gespeeld in de ontwikkeling van de USA. Het project stond onder leiding van Gutzon Borglum, een zoon van immigranten uit Denemarken.
In zijn jeugd heeft hij beeldende kunsten gestudeerd in Parijs.

Borglum heeft de rotsen van Mount Rushmore gekozen omdat ze bestaan uit bijzonder hard graniet. Bij 90 % van de werkzaamheden is dan ook gecontroleerd dynamiet gebruikt. Er werd gebruik gemaakt van een model in de werkplaats onder aan de berg.
Daar werd op een schaal van 1 op 12 ( de verhouding inch-feet) een model gemaakt en aangepast waar nodig tijdens de werkzaamheden. Deze maten werden dan weer over gezet op de hoofden boven op de berg. De werkplaats en de gebruikte gereedschappen zijn in het museum te bezichtigen.Er is door 400 mensen uit de streek 14 jaar gewerkt aan dit monument. In het begin zagen ze het als zwaar en onderbetaald werk, maar later werd ingezien dat hier iets unieks geschapen werd.

Enkele feiten; Het hoofd van George Washington is 18,5 meter hoog. Er is niemand verongelukt tijdens de gevaarlijke werkzaamheden. In Maart 1941 kwam Borglum te overlijden. Zijn zoon heeft het project versneld afgerond, mede door geldgebrek.
Het monument heeft bijna 1 miljoen dollar gekost. De fijnslijperij van de hoofden werd uitgevoerd met pneumatisch gereedschap. De beste tijd om de beelden te bezoeken is in de ochtend omdat de zon er dan vol opstaat en er dan geen schaduw over valt.