We verlaten Milaan weer. Het is niet echt geworden wat we er van verwacht hadden. Het centrum bij de dom is wel mooi, maar verder zit er weinig structuur in. Het komt op ons over als een rommelige stad. Wat ook niet echt mee helpt is het hoge aantal bedelaars. Overal staan ze een petje op te houden. Vooral bij het station zijn veel afrikanen te vinden.
Omdat het niet zo ver rijden is naar onze volgende locatie besluiten we dat er wel tijd voor een bezoek aan een outlet centrum is. Een paar uur later staan we te puzzelen hoe alle aankopen achter in de auto passen.
Eigenlijk had ik nog een bezoek aan het Autodrome circuit in Monza in gedachte, maar het lukte niet echt om een geschikt tijdstip voor een rondleiding te vinden. Dat kwam nu wel goed uit want de rit vanaf Milaan naar het noorden van het Como meer duurde toch wel langer dan gepland.
De SS340 is een erg mooie route. Je volgt hier een oude Romeinse handelsroute. De weg is erg kronkelig en geeft mooie uitzichten op het Comomeer. Er zijn veel nauwe straatjes door diverse plaatsjes wat de langere reistijd verklaart. Regelmatig sta je een tijdje stil omdat er een bus of vrachtwagen moet passeren. Er staan dan ook regelmatig verkeersregelaars op de route.
Onderwijl bellen we met Mauro om onze aankomsttijden door te geven, maar Mauro spreekt alleen Italiaans. Als we uiteindelijk door nauwe straatjes omhoog gereden zijn naar de Via Disperpersi in Guerra in het pittoreske Gravedona, worden wel al opgewacht door een moeder met dochtertje. Ook zij spraken alleen Italiaans, maar ze wezen naar het bord van Residenza Christian dus we hadden onze tijd toch duidelijk kunnen maken.
De auto kan gelijk in de garage en we lopen 74 treden omhoog naar het appartement. Er blijkt een etage op een bestaand huis gebouwd te zijn. Alles is splinternieuw en wat nog mooier is, het uitzicht vanaf het balkon is fenomenaal.